Nauwelijks 500 m van The Fox House sla ik rechts een off-road pad in dat door Hathersage Moor loopt. Daar zie ik meteen al het landschap dat typisch is voor het Peak District: grassige kalksteenheuvels waar een rotsachtige top ('Tor') bovenuit steekt. Op de foto is Higger Tor te zien. Achter mij (niet te zien op de foto) ligt 'Burbage Rocks', één van die eveneens typische rotsrichels ('ridges').
Na een tijdje genieten en foto's trekken keer ik terug naar de weg.

Al snel passeer ik weer één van de typische landschapselementen van het Peak District : uitgestrekte heidevelden. Helemaal rechts op de foto is nog net 'Mother Cap' te zien, één van de typische 'tors' (rotsachtige toppen)

In een scherpe bocht van de weg geeft mijn GPS aan dat hier een viewpoint is. Dit schitterende uitzicht is maar te zien als je een klein heuveltje opstapt. Met een auto kun je in deze bocht niet stoppen, maar ca 300m van hier is een parking waar ruimte genoeg is.
Ondertussen ben ik al meer dan een uur 'onderweg', maar toch heb ik door het uitgebreid fotograferen nog maar nauwelijks 5 kilometer afgelegd. Nu zal ik toch wel eens een eindje moeten doorfietsen.

De weg voert me langs enkele typische rotsrichtels ('ridges') van het Peak District : Burbage Rocks en Stanage Edge. Aan de linker kant heb ik voortdurend prachtige vergezichten over het dal 'Dale Bottom'. Een lange afdaling langs de flank van Bamford Edge brengt me op de stuwdam van het Ladybower Reservoir (foto) in Upper Derwent Valley. In dit deel van het Peak District liggen verschillende van deze zoetwater stuwmeren. Ze voorzien de grote industriesteden aan de rand van het Peak District van water.

Aan de dam van het Ladybower Reservoir begint de Thornhill Trail (foto), een met veel groen omzoomd wandel- en fietspad dat aangelegd werd op een ontmantelde spoorweg. Deze Trail is een onderdeel en tevens het begin van de Derwent Valley Heritage Way.

Via Hope Valley met zijn prachtige landschappen rondom rij ik richting Castleton. Dit is hét klassieke deel van het Peak District.  Hier vind je de mooiste landschappen en de meest pittoreske dorpjes en stadjes van dit Nationaal Park. Castleton is daar zonder twijfel één van. Dit toeristisch stadje ligt dicht bij enkele van de mooiste landschapselementen van het Peak District : Winnats Pass, Mam Tor, Great Ridge, Hope Valley, Peveril Castle. In de nabije omtrek zijn talloze wandelpaden. Tussen de eerste huizen van het dorp begint heel onopvallend een pad dat je na enkele honderden meters in het spectaculaire Cave Dale brengt. Als je hoog genoeg gaat krijg je een prachtig zicht doorheen het diepe dal met Peveril Castle op de achtergrond (foto).

Vlakbij Castleton ligt Winnats Pass, een nauwe kloof tussen hoge kalksteenwanden.
Vanuit Castleton is het een stevige klim richting Mam Tor : op sommige plaatsen 18% ! De foto is getrokken aan het einde van de klim, achteruitkijkend door de kloof.

De hele omgeving van Winnats Pass is een speeltuin voor wandelaars, fietsers en landschapsfotografen !

Na al dat moois is de tijd natuurlijk gevlogen. Het wordt nu toch wel tijd om eens aan de terugtocht te denken. Via Bradwell Dale kom ik bij Great Hucklow op een weg die bovenop Hucklow Edge loopt. Aan beide zijden kan ik kilometers ver over het landschap kijken. Langs deze ridge ligt de Barrel Inn. Niet alleen is deze herberg bijzonder omdat het 'the highest pub in Derbyshire' is, maar vooral vanwege het werkelijk fenomenale uitzicht dat je hier hebt. De foto hiernaast is getrokken van op de parking die recht tegenover de herberg ligt.

Zonder problemen rij ik vanaf hier terug naar The Fox House, onderweg nog genietend van de mooie streek.

De volgende dag start ik met de Tour de Peak District. Vanop de parking van The Fox House rij ik de A6187 naar het noorden op. Aan mijn linker kant heb ik voortdurend een prachtig uitzicht over Hounkirk Moor en Burbage Moor. Na deze vrij rustige aanloop volgt een lang stuk van steile hellingen en afdalingen door een gebied waar de hoogtelijnen dichtbij elkaar in grillige vormen door elkaar lopen.  Hier liggen verschillende van de zoetwater reservoirs van het Peak District, waaronder Damflask Reservoir. Het is echt puffen op de vele hellingen, maar ondertussen krijg ik hier en daar toch wel mooie uitzichten over het landschap (foto).

Het landschap gelijkt hier eigenlijk wel op dat van de Yorkshire Dales. De alomtegenwoordige schapen versterken die indruk nog.

Na Broomhead Reservoir en More Hall Reservoir volgt een brutaal steile helling richting Bolsterstone. Even verder ligt het Langsett Reservoir (foto). De foto is getrokken van op de stuwdam. Niet alleen de vele steile hellingen slopen mijn krachten, maar ondertussen waait er ook een stevige wind. Er komt maar geen einde aan het gejakker over de eindeloze opeenvolging van hellingen. Maar ook de Reservoirs zijn hier alomtegenwoordig. Even verder fiets ik langs de oever van Winscar Reservoir.

Het is dan ook een enorme opluchting als ik de Upper Don Trail bereik. Dit is een fietspad dat aangelegd is op een ontmantelde spoorlijn. En spoorlijnen lopen nooit over steile hellingen. Deze Upper Don Trail is een onderdeel van de Trans Pennine Trail, een bekende langeafstands fietsroute van Sustrans. De pauze duurt echter niet erg lang.

Vanaf Holmbridge (foto) liggen de hoogtelijnen weer in dichte kronkels op de kaart. En dat betekent eens te meer de ene steile helling na de andere. En ook aan reservoirs is hier geen gebrek. Op de foto is in de verte nog net het Digley Reservoir te zien. Net daarna ligt weer één van die echt gemeen steile hellingen die kenmerkend zijn voor het U.K.

Na de doortocht door het stadje Meltham en de passage langs het Blackmoorfoot Reservoir komt er toch weer een zeer welkome pauze op het fietspad langs het Huddersfield Narrow Canal (foto). Vanwege het grote hoogteverval liggen in het kanaal veel sluizen en aan elke sluis is er wel een kort klimmetje, maar dat stelt niet veel voor. Ondertussen ben ik door de overdaad aan heuvels en hellingen door het beste van mijn krachten heen. Op een mooi plekje langs het kanaal met de zon op mijn gezicht zet ik mij even tegen een muurtje om wat uit te rusten en wat krachtvoer naar binnen te werken.

Daarna gaat het weer een stuk beter. Toch komt er nog één zware beproeving : de lange klim naar Standedge op een weg met een heel toepasselijke naam : 'Mount Road'. Niet dat die erg steil is, maar het blijft maar duren. Eénmaal boven krijg ik als beloning toch wel heel mooie uitzichten op de uitgestrekte heide en veengebieden van Wessenden Moor. Om de dag te eindigen rijd ik langs de flanken van Harrop Dale tot aan de Waggon Inn, de op voorhand geboekte B&B in Uppermill. In deze voortreffelijke herberg kan ik 's avonds blijven eten en hoef dus met mijn vermoeide benen niet meer de straat op.

De volgende dag is de vermoeidheid in de benen zo goed als verdwenen. En om rustig in te rijden kan ik gelukkig bij het uitrijden van Uppermill het jaagpad volgen langs een kanaal dat ik ook gisteren al zag : het Huthersfield Narrow Canal. Erg lang duurt dat niet. Na zowat anderhalve kilometer verlaat ik dit jaagpad.

Maar kort daarna kom ik alweer op een fietspad dat aangelegd werd op een ontmantelde spoorlijn : de Sadlleworth Linear (foto). Dit goed berijdbare gravel pad loopt in een groene zone door het dal van River Tame. De A635 (Manchester Road) loopt hier vlakbij, maar daar is door het vele groen langs het pad niets van te merken. Dit mooie pad eindigt nabij Mossley. Het stuk dat daarna komt is eigenlijk niet zo mooi. Ik rijd hier door de randsteden van Manchester. Het enige wat aan het Peak District doet denken is dat weg nogal op en neer gaat.

Nabij Broadcom komt er weer een mooi stukje fietsen op de Trans Pennine Trail. Deze langeafstandsfietsroute loopt 'coast to coast' van de Ierse Zee naar de Noordzee en loopt voor het grootste gedeelte over off-road paden.

Vanaf hier ben ik terug in 'the countryside'. De weg golft ook weer flink op en neer. Samen met de heuvels zijn hier ook weer enkele resersvoirs te vinden, zoals het Fernilee Reservoir (foto). Hier blijf ik even genieten van het landschap en die pauze komt goed van pas.

De weg waarop ik rijd heet namelijk 'Long Hill' en die naam is heel toepasselijk. Geleidelijk aan loopt de weg omhoog, gelukkig niet al te steil. Na een bocht in de weg zie ik opeens Long Hill in al zijn grootheid. Meteen weet ik ook waar deze klim naar toe leidt. Daar helemaal boven waar nog net een boom te zien is, moet ik heen. En dat is nog een 'long way'.

De weg blijft lekker op en neer lopen en het uitzicht op de omliggende heuvels is mooi. Bij Earl Sterndale ligt deze pyramidevormige High Wheeldon heuvel.

Vanaf Hulme End rijd ik op de Manifold Track. Ook dit fietspad van bijna 15 km is aangelegd op ontmandelde spoorlijnen. Het pad volgt het dal van River Manifold en is nagenoeg volledig vlak. Onderweg zie ik deze opvallende rotsformatie met een groot gat erin : Thor's Cave langs de Manifold Track. Na dit mooie fietspad is het nog maar enkele kilometer fietsen tot aan de B&B 'The Orchard Dales' in Ashbourne. Ook dit is een zeer goede Bed & Breakfast.

De volgende morgen rijd ik op korte afstand van de B&B de Tissington Trail op, weeral zo'n fietstpad dat op een oude spoorbedding is aangelegd. Ook dit pad is heel goed berijdbaar. Hier lopen vroeg in de morgen heel wat honden met hun baasje.  Maar ik heb absoluut geen haast en wil zo lang mogelijk genieten van dit mooie fietspad. Toch komt daar bij Tissington een einde aan. Vanaf daar rijd ik weer de groene heuvels in.

Nauwelijks enkele kilometer verder ligt een hindernis zoals je die wel vaker tegenkomt in het U.K. : een 'ford' (doorwaadbare plaats in een rivier). De Bradbourne Brook stroomt dwars over de weg. Van waar ik sta kan ik niet inschatten hoe diep het water eigenlijk is en of het wel doenbaar is om erdoor te fietsen. Ik vertrouw het zaakje toch niet zo erg, en gelukkig is er aan de zijkant speciaal voor fietsers en wandelaars een zijweggetje en een brugje over het water. Op de foto ligt dat brugje aan de rechterkant maar het is op de foto niet te zien.

De tocht kabbelt rustig verder door de schier eindeloze groene heuvels. Maar gelukkig zijn die meestal niet zo steil als in het noordelijk deel van de tocht. Op de top van zo'n helling krijg je als beloning steevast mooie uitzichten over de omgeving. Het uitzicht op de foto hiernaast is te zien vanop de top van Chesterfield Road, een lange helling.

Het einde van de toch nadert.  Maar vanaf het grote verkeerspunt 'Owl Bar' komt de spreekwoordelijke kers nog op de taart. Aan beide zijden van de B6054 liggen uitgestrekte 'moorlands' zo ver je kan kijken. Wat een wondermooi landschap. Over nauwelijks 3 kilometer doe ik wel een uur omdat ik zowat elke 100m stop om uitgebreid foto's te nemen. Deze uitgestrekte moorlands liggen vlakbij The Fox House en vormen dan ook een ideale afsluiter van de Tour de Peak District. In The Fox House maak ik nog even gebruik van de toiletten om van kleren te veranderen.
Daarna rest nog om tas en fiets terug in de auto te laden en de rit naar Dover weer aan te vangen.