Tour de Peak District
- Details
- Hits: 592
Als je niet zo graag tekst leest kan je ook de foto's op Google Foto's bekijken.
Ze zijn groter en er zijn er meer dan hier. Ze zijn allemaal geotagged en er staat ook uitleg bij, weliswaar in het Engels (omdat er ook veel Engelstalige bezoekers zijn op die Google Foto's).
Je kan het traject in detail bekijken op Google Maps.
Wie de track (gpx) wil, kan die op eenvoudige vraag ontvangen via het contactformulier.
Het Peak District is het oudste van de 15 Nationale Parken van het United Kingdom. Kenmerkend zijn de vele kalksteen heuvels waarvan de flanken met gras bedekt zijn maar de toppen steken daar rotsachtig bovenuit. Daartussen liggen her en der verspreid uitgestrekt heide- en veengebieden. Het park is eigenlijk niet zo groot. Het ligt een beetje geprangd tussen Manchester en Sheffield. Maar landschappelijk zijn er heel wat pareltjes te ontdekken. Als je een idee wil krijgen van het landschap, google dan eens de afbeeldingen voor 'The Salt Cellar, Peak District'.
Of bekijk eens deze Youtube film over het Peak District.
Het traject van deze 3-daagse fietstrektocht is grotendeels gebaseerd op de Tour de Peak District. Ook in het boek van uitgeverij Cicerone : 'Cycling in the Peak District' vind je een beschrijving van deze fietstoer die min of meer de omtrek van het Peak District Nationaal Park volgt.
Omdat ik ook wel eens doorheen het park wou fietsen had ik voor de eerste dag een ééndaagse tocht getekend door het park zelf. Die heb ik gereden met een gravelbike. Die kan best wel wat off-road hebben.
Ik overnachtte de eerste en de tweede nacht in The Fox House nabij Hathersage. Dat is een ideale uitvalsbasis voor wandel- en fietstochten in het Peak District. Het is een zeer goede B&B in een typische landelijke herberg, maar je kan er 's avonds ook heel goed eten. Er is een grote parking (waar mijn auto kon blijven staan gedurende 4 dagen). Je loopt vanuit je kamer zo de heide op. Echt een aanrader.
![]() |
Nauwelijks 500 m van The Fox House sla ik rechts een off-road pad in dat door Hathersage Moor loopt. Daar zie ik meteen al het landschap dat typisch is voor het Peak District: grassige kalksteenheuvels waar een rotsachtige top ('Tor') bovenuit steekt. Op de foto is Higger Tor te zien. Achter mij (niet te zien op de foto) ligt 'Burbage Rocks', één van die eveneens typische rotsrichels ('ridges').
|
Al snel passeer ik weer één van de typische landschapselementen van het Peak District : uitgestrekte heidevelden. Helemaal rechts op de foto is nog net 'Mother Cap' te zien, één van de typische 'tors' (rotsachtige toppen) |
![]() |
![]() |
In een scherpe bocht van de weg geeft mijn GPS aan dat hier een viewpoint is. Dit schitterende uitzicht is maar te zien als je een klein heuveltje opstapt. Met een auto kun je in deze bocht niet stoppen, maar ca 300m van hier is een parking waar ruimte genoeg is. |
De weg voert me langs enkele typische rotsrichtels ('ridges') van het Peak District : Burbage Rocks en Stanage Edge. Aan de linker kant heb ik voortdurend prachtige vergezichten over het dal 'Dale Bottom'. Een lange afdaling langs de flank van Bamford Edge brengt me op de stuwdam van het Ladybower Reservoir (foto) in Upper Derwent Valley. In dit deel van het Peak District liggen verschillende van deze zoetwater stuwmeren. Ze voorzien de grote industriesteden aan de rand van het Peak District van water. |
![]() |
![]() |
Aan de dam van het Ladybower Reservoir begint de Thornhill Trail (foto), een met veel groen omzoomd wandel- en fietspad dat aangelegd werd op een ontmantelde spoorweg. Deze Trail is een onderdeel en tevens het begin van de Derwent Valley Heritage Way. |
Via Hope Valley met zijn prachtige landschappen rondom rij ik richting Castleton. Dit is hét klassieke deel van het Peak District. Hier vind je de mooiste landschappen en de meest pittoreske dorpjes en stadjes van dit Nationaal Park. Castleton is daar zonder twijfel één van. Dit toeristisch stadje ligt dicht bij enkele van de mooiste landschapselementen van het Peak District : Winnats Pass, Mam Tor, Great Ridge, Hope Valley, Peveril Castle. In de nabije omtrek zijn talloze wandelpaden. Tussen de eerste huizen van het dorp begint heel onopvallend een pad dat je na enkele honderden meters in het spectaculaire Cave Dale brengt. Als je hoog genoeg gaat krijg je een prachtig zicht doorheen het diepe dal met Peveril Castle op de achtergrond (foto).
|
![]() |
![]() |
Vlakbij Castleton ligt Winnats Pass, een nauwe kloof tussen hoge kalksteenwanden. De hele omgeving van Winnats Pass is een speeltuin voor wandelaars, fietsers en landschapsfotografen ! |
Net voorbij Winnats Pass ligt Mam Tor, één van de hoogste heuvels van het Peak District. Met de gravelbike is het niet mogelijk om de heuvel tot boven te fietsen (wellicht mag dat ook niet) en dat was ik ook niet van plan. Maar reeds vanop de flank van Mam Tor heb je een prachtig uitzicht op de omliggende omgeving (foto). De wandeling vanuit Castleton over Mam Tor en de Great Ridge is de meest klassieke wandeling van het Peak District National Park, en behoort tot de mooiste wandelingen van het U.K. |
![]() |
![]() |
Na al dat moois is de tijd natuurlijk gevlogen. Het wordt nu toch wel tijd om eens aan de terugtocht te denken. Via Bradwell Dale kom ik bij Great Hucklow op een weg die bovenop Hucklow Edge loopt. Aan beide zijden kan ik kilometers ver over het landschap kijken. Langs deze ridge ligt de Barrel Inn. Niet alleen is deze herberg bijzonder omdat het 'the highest pub in Derbyshire' is, maar vooral vanwege het werkelijk fenomenale uitzicht dat je hier hebt. De foto hiernaast is getrokken van op de parking die recht tegenover de herberg ligt. Zonder problemen rij ik vanaf hier terug naar The Fox House, onderweg nog genietend van de mooie streek. |
De volgende dag start ik met de Tour de Peak District. Vanop de parking van The Fox House rij ik de A6187 naar het noorden op. Aan mijn linker kant heb ik voortdurend een prachtig uitzicht over Hounkirk Moor en Burbage Moor. Na deze vrij rustige aanloop volgt een lang stuk van steile hellingen en afdalingen door een gebied waar de hoogtelijnen dichtbij elkaar in grillige vormen door elkaar lopen. Hier liggen verschillende van de zoetwater reservoirs van het Peak District, waaronder Damflask Reservoir. Het is echt puffen op de vele hellingen, maar ondertussen krijg ik hier en daar toch wel mooie uitzichten over het landschap (foto).
|
![]() |
![]() |
Het landschap gelijkt hier eigenlijk wel op dat van de Yorkshire Dales. De alomtegenwoordige schapen versterken die indruk nog. |
Na Broomhead Reservoir en More Hall Reservoir volgt een brutaal steile helling richting Bolsterstone. Even verder ligt het Langsett Reservoir (foto). De foto is getrokken van op de stuwdam. Niet alleen de vele steile hellingen slopen mijn krachten, maar ondertussen waait er ook een stevige wind. Er komt maar geen einde aan het gejakker over de eindeloze opeenvolging van hellingen. Maar ook de Reservoirs zijn hier alomtegenwoordig. Even verder fiets ik langs de oever van Winscar Reservoir. |
![]() |
![]() |
Het is dan ook een enorme opluchting als ik de Upper Don Trail bereik. Dit is een fietspad dat aangelegd is op een ontmantelde spoorlijn. En spoorlijnen lopen nooit over steile hellingen. Deze Upper Don Trail is een onderdeel van de Trans Pennine Trail, een bekende langeafstands fietsroute van Sustrans. De pauze duurt echter niet erg lang. |
Vanaf Holmbridge (foto) liggen de hoogtelijnen weer in dichte kronkels op de kaart. En dat betekent eens te meer de ene steile helling na de andere. En ook aan reservoirs is hier geen gebrek. Op de foto is in de verte nog net het Digley Reservoir te zien. Net daarna ligt weer één van die echt gemeen steile hellingen die kenmerkend zijn voor het U.K. |
![]() |
![]() |
Na de doortocht door het stadje Meltham en de passage langs het Blackmoorfoot Reservoir komt er toch weer een zeer welkome pauze op het fietspad langs het Huddersfield Narrow Canal (foto). Vanwege het grote hoogteverval liggen in het kanaal veel sluizen en aan elke sluis is er wel een kort klimmetje, maar dat stelt niet veel voor. Ondertussen ben ik door de overdaad aan heuvels en hellingen door het beste van mijn krachten heen. Op een mooi plekje langs het kanaal met de zon op mijn gezicht zet ik mij even tegen een muurtje om wat uit te rusten en wat krachtvoer naar binnen te werken. |
Daarna gaat het weer een stuk beter. Toch komt er nog één zware beproeving : de lange klim naar Standedge op een weg met een heel toepasselijke naam : 'Mount Road'. Niet dat die erg steil is, maar het blijft maar duren. Eénmaal boven krijg ik als beloning toch wel heel mooie uitzichten op de uitgestrekte heide en veengebieden van Wessenden Moor. Om de dag te eindigen rijd ik langs de flanken van Harrop Dale tot aan de Waggon Inn, de op voorhand geboekte B&B in Uppermill. In deze voortreffelijke herberg kan ik 's avonds blijven eten en hoef dus met mijn vermoeide benen niet meer de straat op. |
![]() |
De volgende dag is de vermoeidheid in de benen zo goed als verdwenen. En om rustig in te rijden kan ik gelukkig bij het uitrijden van Uppermill het jaagpad volgen langs een kanaal dat ik ook gisteren al zag : het Huthersfield Narrow Canal. Erg lang duurt dat niet. Na zowat anderhalve kilometer verlaat ik dit jaagpad. |
Maar kort daarna kom ik alweer op een fietspad dat aangelegd werd op een ontmantelde spoorlijn : de Sadlleworth Linear (foto). Dit goed berijdbare gravel pad loopt in een groene zone door het dal van River Tame. De A635 (Manchester Road) loopt hier vlakbij, maar daar is door het vele groen langs het pad niets van te merken. Dit mooie pad eindigt nabij Mossley. Het stuk dat daarna komt is eigenlijk niet zo mooi. Ik rijd hier door de randsteden van Manchester. Het enige wat aan het Peak District doet denken is dat weg nogal op en neer gaat. |
![]() |
![]() |
Nabij Broadcom komt er weer een mooi stukje fietsen op de Trans Pennine Trail. Deze langeafstandsfietsroute loopt 'coast to coast' van de Ierse Zee naar de Noordzee en loopt voor het grootste gedeelte over off-road paden. |
Vanaf hier ben ik terug in 'the countryside'. De weg golft ook weer flink op en neer. Samen met de heuvels zijn hier ook weer enkele resersvoirs te vinden, zoals het Fernilee Reservoir (foto). Hier blijf ik even genieten van het landschap en die pauze komt goed van pas. |
![]() |
![]() |
De weg waarop ik rijd heet namelijk 'Long Hill' en die naam is heel toepasselijk. Geleidelijk aan loopt de weg omhoog, gelukkig niet al te steil. Na een bocht in de weg zie ik opeens Long Hill in al zijn grootheid. Meteen weet ik ook waar deze klim naar toe leidt. Daar helemaal boven waar nog net een boom te zien is, moet ik heen. En dat is nog een 'long way'. |
De weg blijft lekker op en neer lopen en het uitzicht op de omliggende heuvels is mooi. Bij Earl Sterndale ligt deze pyramidevormige High Wheeldon heuvel. |
![]() |
![]() |
Vanaf Hulme End rijd ik op de Manifold Track. Ook dit fietspad van bijna 15 km is aangelegd op ontmandelde spoorlijnen. Het pad volgt het dal van River Manifold en is nagenoeg volledig vlak. Onderweg zie ik deze opvallende rotsformatie met een groot gat erin : Thor's Cave langs de Manifold Track. Na dit mooie fietspad is het nog maar enkele kilometer fietsen tot aan de B&B 'The Orchard Dales' in Ashbourne. Ook dit is een zeer goede Bed & Breakfast. |
De volgende morgen rijd ik op korte afstand van de B&B de Tissington Trail op, weeral zo'n fietstpad dat op een oude spoorbedding is aangelegd. Ook dit pad is heel goed berijdbaar. Hier lopen vroeg in de morgen heel wat honden met hun baasje. Maar ik heb absoluut geen haast en wil zo lang mogelijk genieten van dit mooie fietspad. Toch komt daar bij Tissington een einde aan. Vanaf daar rijd ik weer de groene heuvels in. |
![]() |
![]() |
Nauwelijks enkele kilometer verder ligt een hindernis zoals je die wel vaker tegenkomt in het U.K. : een 'ford' (doorwaadbare plaats in een rivier). De Bradbourne Brook stroomt dwars over de weg. Van waar ik sta kan ik niet inschatten hoe diep het water eigenlijk is en of het wel doenbaar is om erdoor te fietsen. Ik vertrouw het zaakje toch niet zo erg, en gelukkig is er aan de zijkant speciaal voor fietsers en wandelaars een zijweggetje en een brugje over het water. Op de foto ligt dat brugje aan de rechterkant maar het is op de foto niet te zien. |
De tocht kabbelt rustig verder door de schier eindeloze groene heuvels. Maar gelukkig zijn die meestal niet zo steil als in het noordelijk deel van de tocht. Op de top van zo'n helling krijg je als beloning steevast mooie uitzichten over de omgeving. Het uitzicht op de foto hiernaast is te zien vanop de top van Chesterfield Road, een lange helling. |
![]() |
![]() |
Het einde van de toch nadert. Maar vanaf het grote verkeerspunt 'Owl Bar' komt de spreekwoordelijke kers nog op de taart. Aan beide zijden van de B6054 liggen uitgestrekte 'moorlands' zo ver je kan kijken. Wat een wondermooi landschap. Over nauwelijks 3 kilometer doe ik wel een uur omdat ik zowat elke 100m stop om uitgebreid foto's te nemen. Deze uitgestrekte moorlands liggen vlakbij The Fox House en vormen dan ook een ideale afsluiter van de Tour de Peak District. In The Fox House maak ik nog even gebruik van de toiletten om van kleren te veranderen. |
Ik heb de oorspronkelijke Tour de Peak District een beetje ingekort (via de Manifold Track) om de tocht in drie dagen te kunnen fietsen.
Alhoewel de landschappen langs het traject best wel mooi zijn, kan ik toch stellen dat ik op die eerste dag tijdens de circulaire rit met de gravelbike door het 'hart' van het Peak District veel meer van dit Nationaal Park gezien heb dan in de drie dagen van de Tour de Peak District daarna. De Tour de Peak District volgt min of meer de omtrek van het Nationaal Park waardoor je 'slechts' de rand van het park te zien krijgt. Na de fantastische ervaring van die eerste dag bleef ik de drie dagen daarna een beetje op mijn honger zitten. Als je het Peak District écht wil zien, dan moet je er niet omheen fietsen maar er middenin.
Moest ik dit herdoen dan zou ik een andere formulie kiezen: vanuit Hathersage lusvormige ritten in de omgeving rijden met de gravelbike (dus ook off-road stukken), afgewisseld met wandelingen op de Tors (vb. Mam Tor) en de Moors.
Opgelet voor het noordelijke stuk van de Tour de Peak District (tussen Hathersage en Uppermill). Dit stuk is ongemeen zwaar om te fietsen door de eindeloze snelle opeenvolging van steile hellingen. Dat stuk had ik onderschat. Bij aankomst aan de B&B in Uppermil was mijn energie echt helemaal opgebruikt. Ook in het westelijke stuk liggen nog hellingen, maar die liggen wat verder uit elkaar en ze zijn langer en minder steil.
Ik tekende mijn traject via het softwareprogramma Basecamp op de digitale OpenFietsMap kaarten van Europa, te vinden via www.openfietsmap.nl. Daarop staan zowat alle langeafstandsfietsroutes in Europa netjes gemarkeerd. Van elke dagrit had ik een apart gpx bestand in de Garmin gps (zowel een GPSmap 62S als een Edge 1030) op het stuur. En eveneens op het stuur had ik mijn smarthone geïnstalleerd met daarop de uitmuntende kaarten van Engeland in de Osmand app. Alhoewel ik voor de zekerheid ook nog wel papieren kaarten bijhad heb ik die geen enkele keer gebruikt. Voor mij is het tijdperk van papieren kaarten voorbij.
Wie graag landschappen fotografeert mag zeker zijn camera niet vergeten. Ik had een goede compactcamera binnen handbereik (Canon Powershot G1x Mark II) in een heuptasje voor de ‘vlugge’ foto’s en in een waterdichte zak in een rugzak een systeemcamera (Fujifilm X-T1) met zoomlens voor het betere werk.