Cornwall
- Details
- Hits: 5907
24-29 juni 2007
Op zoek naar King Arthur en de Kelten
Als je niet zo graag tekst leest kan je ook de foto's op Google Foto's bekijken.
Ze zijn groter en er zijn er meer dan hier. Er staat ook uitleg bij.
Je kan het traject in detail bekijken op Google Maps. Er staan ook waypoints bij van een aantal POI tijdens de tocht.
Wie de track (gpx of gdb) wil, kan die op eenvoudige vraag ontvangen via het contactformulier.
Proloog: Stonehenge day
 |
sedert mijn kinderjaren ben ik verzot op de verhalen rond de legende van Koning Arthur en de ridders van de Ronde Tafel. Ook de Kelten, dat mysterieuze volk dat teruggedrongen werd naar de Westkust van Groot-Brittannië prikkelt al lang mijn interesse.Toen ik een streek zocht om voor de eerste keer een fietstrekking te rijden moest ik niet lang nadenken: Cornwall. Als King Arthur ooit bestaan heeft, dan was dat zijn heimat. Bovendien hoorde ik van enkele kennissen die er al geweest waren dat het echt wel een prachtige streek is. (foto: schilderij van Uther Pendragon) |
| Op zaterdag 23/6 steek ik vanuit Calais met de ferry van Seafrance het kanaal over naar Dover. Het is van daar 500 km rijden naar Bodmin, maar onderweg heb ik een stop voorzien aan Stonehenge. Het was kort na midzomernacht, en er was een dienst aan de gang van hedendaagse druïden. |
|
Dag 1: Bodmin - Bodmin | Bodmin Moor day. ( 97 km, 1788 hm)
 |
Voor deze dag heb ik een rondrit voorzien die me terug brengt bij dezelfde B&B. Zo kan ik rijden met slechts één tas. Dat scheelt. En 't is nodig, want éénmaal op Bodmin Moor moet ik de ene steile helling na de andere verwerken. |
| Ik passeer de eerste King Arthur locatie: Dozmary Pool. Dit zou het meer van 'The lady of the Lake' zijn, waarin Excalibur werd gegooid door Bedwyr, na de slag waarin zowel King Arthur als Mordred het leven lieten. |
|
|
|
De volgende stop is de Jamaïca Inn, beroemd geworden door het gelijknamige boek van Daphne du Maurier. Deze herberg was ooit een draaischijf in de smokkel van rum en thee die op de kusten van Cornwall en Devon werden afgeleverd. Er is trouwens een smokkelmuseum in onder gebracht. |
| Even verder kom ik aan de eerste steencirkel: 'The Hurlers', daterend uit het bronstijdperk. De oorsprong van de naam zou liggen in een verhaal over een aantal mannen die het aandurfden om op 'de dag des Heren' hurling (= balspel) te spelen, en daarom door god uit wraak in stenen werden veranderd. |
|
|
|
Heel wat steile hellingen verder kom ik voorbij deze indrukwekkende dolmen: Trethevy Quoit (quoit is een synoniem van cromlech, dolmen). Dit zou een begraafkamer moeten zijn. Deze is ook gekend als King Arthur's Quoit, alsook 'The Giant's House'. Het is in elk geval een indrukwekkend bouwsel. Bijna 1800 hoogtemeters op net geen 100 km, dat laat zich voelen, en de laatste kilometers naar Bodmin toe is de jus er duidelijk uit. |
Dag 2: Bodmin - Penryn | 'Gales and Showers' day. (83 km, 1638 hm).
 |
Als ik 's morgens om 8.30u aan het uitgebreide Engels ontbijt zit, staat de TV op BBC1. Het weerbericht is ronduit deprimerend: 'Gales and showers, a real pour down, all day long'. En inderdaad: ik ben vertrokken in de regen, en de ganse dag is het blijven regenen. En geen klein beetje. Vandaag rijd ik bijna van begin tot eind op het traject van de 'Cornish Way', een fietsroute van Sustrans. De route voert mij langs idyllische kuststadjes zoals Mevagissey (foto). Ook het vissersdorpje Portloe is wondermooi. |
| Van de sterke wind heb ik eigenlijk niet zoveel last. Dat komt omdat de smalle weggetjes waar ik op fiets vaak afgeboord zijn met groene vegetatie, soms zo hoog dat het bijna een groene tunnel wordt. En daar heb je nauwelijks last van de wind. Het pad loopt wel vaak over fijne grindpaden. Het gaat weeral steil op en neer, zo steil dat ik beide remmen hard moet aantrekken om grip te krijgen in de afdalingen. Het natte weer en het grind eisen een zware tol van de remmen. |
|
|
|
Bij een controle na het horen van vreemde remgeluiden, merk ik dat de remblokjes zowel voor als achter volledig weggesleten zijn, op twee dagen. En ze waren nieuw toen ik vertrok! En natuurlijk geen reserveblokjes mee. Er zit niets anders op dan de volgende steile afdalingen te voet te doen. Zo ook de lange afdaling naar de King Harry ferry over de Fal Rivier. En dat valt lelijk tegen: hou maar eens zo'n zware fiets tegen zonder aan de remmen te raken. Vanaf dan neem ik dan ook de grote wegen om zoveel mogelijk de steile hellingen te vermijden. |
| In Launceston stop ik even voor een kop thee met scones. Nu zijn scones heel bekend in Engeland, maar dat waren géén gewone: ten eerste, ze waren buitensporig groot, ten tweede: ze kwamen vers uit de oven, en waren dus nog warm, en ten derde: ze waren superlekker! |
|
|
|
Doorweekt, moe en hongerig, vind ik gelukkig zonder zoeken de B&B voor deze nacht. ik werd er zeer gastvrij ontvangen. De vrouw des huizes stelde meteen voor om mijn natte kleren te wassen. Ik mocht er met de familie mee aan tafel, en de volgende morgen voerde de eigenaar mij naar een bike shop in de stad om nieuwe remblokjes te halen.'s Avonds op de BBC gaat het nieuws vooral over de ellende van de zware overstromingen hogerop in Engeland. |
Dag 3: Penryn - The Lizard - St. Ives | Lizard Day (81 km, 1087 hm)
 |
De wegen naar The Lizard, de uiterste zuidelijke punt van Engeland, lopen door een uitgestrekt gras- en heidelandschap. Er zijn niet zoveel hellingen en het schiet goed op. Zonder veel problemen, met wind in de rug kom ik aan op Lizard Point. Zoals te verwachten lopen daar nogal wat toeristen rond. Het uitzicht is prachtig. En de zon komt er zowaar nog door. Op een terrasje met uitzicht op de klippen heb ik heerlijk genoten van een kop thee en een 'cheese sandwich' (2 duimdikke sneden brood met daartussen een dikke laag cheddar schilfers, mmm, lekker!) |
| De rit van The Lizard naar St. Ives verloopt wat moeizamer, omdat het nu tegenwind is, maar het valt nogal mee met de hellingen. Ik blijf trouwens voortdurend weg van de kust. Als ik bijna in St. Ives kom, merk ik tot mijn verbazing in een grasveldje talrijke wilde orchideeën. Het blijken 'Piramide-orchideeën' te zijn (ook: Hondskruid, Anacamptis Pyramidalis). Die moeten kost wat kost op de foto. |
|
|
|
Vanop een afstand kan ik St. Ives overkijken. Wat een prachtig havenstadje. Maar de B&B vinden zorgt nog voor een serieuze inspanning, want ik moet een erg steile helling op om er te geraken. |
Dag 4: St. Ives - St. Ives | Celtic Day (93 km, 1531 hm.)
 |
De avond voordien ga ik in St. Ives rondkuieren, en een Engelse pint drinken in een schilderachtige pub : The Sloop Inn. |
| Vandaag staat er heel wat op het programma: het westelijk schiereiland van Cornwall staat vol met overblijfselen uit de Keltische periode, en van de vergane tin en kopermijnbouw.De eerste stop is Chysauster Village, een beroemde opgraving van een authentiek Romano-Keltisch 'dorp'. Met de gids in de hand komt het dorp in de verbeelding weer tot leven. |
|
|
|
En weeral valt mijn oog op enkele prachtige orchideeën die daar zomaar in het gras tussen die prehistorische Keltische huizen staan: de Gevlekte orchis (Handekenskruid, Dactylorhiza maculata). |
| Van Chysauster is het één lange afdaling richting Penzance aan de kust. Op de dijk van Penzance zie ik Mount St. Michael liggen, de evenknie van de Mont St. Michel in Bretagne. |
|
|
|
Via opnieuw een groot stuk van de Cornish Way bereik ik Lands End, de meest zuid-westelijke punt van Engeland. Jammer genoeg heeft een rijke onverlaat deze uiterste punt opgekocht en er een smakeloze commerciële toeristenmelkerij van gemaakt. Ik laat het onding links liggen en kom een kilometer of zo ernaast aan de kust. |
| Ik zie vandaag verschillende staande steencirkels, en sommige daarvan zijn moeilijk te vinden op de uitgestrekte moor, maar gelukkig komt m'n GPS daarbij ter hulp. Vooraf had ik namelijk van al deze interessante spots een waypoint in mijn GPS geplaatst. |
|
 |
Op de prachtige weg aan de noordkant, bij Pendeen, liggen de restanten van de sinds lang vergane mijnbouw naar koper en tin. Eén van die mijnen is te bezoeken en je kan zelfs een mijngang inwandelen onder de zeespiegel, maar daarvoor heb ik helaas geen tijd. |
| Een hoogst eigenaardig prehistorisch monument is Men-an-Tol. Door zijn a-typische vorm is het bijna even beroemd als Stonehenge. Er zijn verschillende speculaties over de betekenis van de ronde steen met het gat erin. De meeste houden het bij een rituele of astronomische betekenis. |
|
|
|
Even verder passeer ik de Lanyon Quoit, een dolmen die duidelijk afsteekt tegen de wijde achtergrond van de moorlands, en dicht bij de weg staat. Daardoor is het zowat de bekendste quoit van Cornwall. Enkele andere dolmens krijg ik niet te zien wegens ondvindbaar, maar ik begin ondertussen ook vermoeid te raken, en zie het niet meer zitten om op de heide heen en weer te fietsen op zoek naar die stenen. |
| De weg langs de kust is prachtig om te fietsen, en brengt mij langs het pittoreske kustdorpje Zennor, maar gaat ook zwaar op en neer. Met al het zoeken naar de prehistorische sites loopt het aantal kilometer naar de 90 op, en de vermoeidheid laat zich duidelijk voelen. Gelukkig hoef ik de steile helling naar de B&B in St. Ives niet te fietsen, want ik kom 'boven' de B&B het stadje binnen. Het is een prachtige dag geweest. Voor mij was dit Cornwall op zijn best. |
|
Dag 5 : St. Ives - Padstow | Heretic Coast Day (82 km, 1207 hm).
 |
Vandaag rijd ik langs de Heretic Coast. Als ik 's morgens vertrek schijnt de zon. De kuststrook wordt daardoor nog mooier dan ze al is. Achter elke bocht zie ik weer een nieuw 'plaatje'. |
| Heretic Coast |
|
|
|
Vandaag zou ik evengoed de 'up and down day' kunnen noemen. Want ik blijf voortdurend langs de kust, en dat betekent dat ik steeds opnieuw vanop het plateau een steile afdaling rijd naar een dorpje in een 'cove' (inham), om vervolgens weer steil omhoog te klimmen om weer op het plateau te komen. Ook verder blijft de weg in hetzelfde patroon voortdurend op en neer gaan. Alhoewel het aantal hoogtemeters vandaag niet zo erg groot is, ben ik bij aankomst in Padstow toch doodop door die talrijke hellingen (zie hoogteprofiel). Padstow is een gezellig kuststadje. De B&B bevindt zich op stapafstand, en ligt op nauwelijks 200m van de start van de Camel Trail. |
Dag 6: Padstow - Bodmin | Camel Trail Day. (20 km, 100 hm).
|
|
Het weerbericht ziet er weeral niet zo best uit, al schijnt er nog een waterzonnetje als ik aan de Camel Trail begin, een fiets-, wandel- en ruiterpad op het traject van een opgedoekte spoorlijn. Omdat ik behoorlijk last heb van een pijnlijke ischias, overweeg ik om tot aan de auto in Bodmin te fietsen, en de 'Arthurian Places' te bezoeken met de auto. Als het even later begint te regenen, twijfel ik daar niet langer aan. |
| De Camel Trail is een prachtig fietspad. Een beetje jammer is dat je grote stukken ervan tussen twee 'groene muren' rijdt, zodat er maar weinig te zien is van de omgeving. |
|
|
|
Niettemin zie even later de grootste wilde orchideeën die ik tot nog toe ooit gezien heb. Het grootste exemplaar is wel 70 cm groot! Het blijkt om de Rietorchis te gaan (Dactylorhiza Praetermissa) |
Epiloog: Arthurian Places
|
|
Vanuit Bodmin ga ik nog een aantal prominente plaatsen bezoeken die in meer of mindere mate te maken hebben met de legende van Koning Arthur. De eerste stop is voorzien bij King Arthur 's Hall. Dit zijn een aantal rechtopstaande stenen, die in de vorm van een grote rechthoek staan. Wellicht heeft dit monument uit het Keltische bronstijdperk helemaal niets met Koning Arthur te maken. Maar het moet wel iets belangrijks geweest zijn, want in de nabije omtrek staan nog verschillende steencirkels. |
| Ik ben hier weer op Bodmin Moor, en de omgeving draagt de naam: 'King Arthur's Downs'. Als ik terug bij de auto kom zijn mijn schoenen en sokken drijfnat want dit zijn zompige (hoog)graslanden, maar ze zijn wel ongelooflijk mooi. En die paarden hebben het hier waarschijnlijk erg naar hun zin. Nergens is een afsluiting te zien. |
|
|
|
Vandaar gaat het naar het 'Arthurian Centre' in Slaughterbridge. Volgens sommigen bevindt zich hier het legendarische 'Camlann', het slagveld waar zowel Koning Arthur als Mordred sneuvelden. Hier bevindt zich King Arthur's Stone, ook wel de 'Slaughterbridge Stone' genoemd. Het is een gigantische steen met inscripties erop, die op de rotsige oever van een riviertje ligt. |
| En tenslotte komt het mooiste nog: Tintagel. In het dorpje bevinden zich King Arthur's Great Halls. Dit is het enige gebouw in de wereld dat volledig gewijd is aan de King Arthur legende. Een rijke zakenman uit London was zo gebeten door de King Arthur verhalen, dat hij in Tintagel een heuse ridderzaal liet inrichten, compleet met Ronde Tafel, waaraan de Ridders van de Ronde Tafel elk hun plaatsje hebben. |
|
|
|
Van het dorpje is het even wandelen naar Tintagel Castle, de ruïnes van een kasteel dat ooit toebehoorde aan de hertog van Cornwall, en waaronder de restanten werden gevonden van een veel oudere vesting. Volgens de legende zou dit de plaats zijn waar Uther Pendragon het bed deelde met Igraine, de vrouw van Gorlois van Cornwall, en waar Arthur 9 maanden later geboren werd. In de buurt van Tintagel bevindt zich ook een grot tegen de waterlijn, 'Merlin's Cave' genoemd. |
| De volgende dag, onderweg naar huis, maak ik nog een klein ommetje naar Glastonbury Tor in de heuvels van Somerset. Dit is al eeuwenlang een mytische heuvel. De Keltische vestiging die er ooit was, werd 'Ynys Yr Afalon' genoemd, en velen wijzen de plaats aan als 'Avalon' uit de Koning Arthur legende. De Keltische naam van de toren zelf was "Ynys Witrin," wat "Isle of Glass" betekent. Vlakbij ligt Glastonbury Abbey, waarnaar Joseph van Arimathea de Heilige Graal zou gebracht hebben. |
|
Daarmee heb ik zowat alle 'King Arthur places' gezien in de streek daar. Een droom van jaren is in vervulling gegaan.
En natuurlijk heb ik een aantal boeken mee. Zo kan ik nog nagenieten...
