Tour du Mont Blanc
- Details
- Hits: 3171
mountainbike trektocht, 14-18 aug 2005
 |
Klik op de kaart hiernaast om een grotere afbeelding met meer datails van het traject te zien.
Deelnemers:
|
Proloog (48 km, 2016 hm)
| Na een rit van bijna 1000 km komen we samen in de jeugdherberg bij Bourg-Saint-Maurice/Les Arcs in de Franse Alpen. Doel: in 4 dagen met onze mountainbike de Tour du Mont Blanc fietsen/stappen. Eigenlijk is dat een klassieke wandeltocht die elk jaar door vele wandelaars gestapt wordt. Peter heeft het te volgen traject uitgestippeld, en zoveel mogelijk stapstukken vervangen door fietsbare stukken.Om onszelf de tijd te gunnen wat in te rijden, blijven we op zondag nog in Bourg St. Maurice om er een plaatselijk tochtje te maken. Met 'funiculaire ‘Arc en Ciel’ (een bergtreintje) rijden we naar Arc 1600. Van Arc 1600 fietsen we via een bergpad naar Arc 2000. |
|
|
|
Van daar nemen we een skilift om nog wat hoger te raken, en dalen vervolgens via een skipiste een stukje af, om de klim naar de Col des Frettes (2384 m) aan te vatten. Als we op de col staan, is het weer danig verslechterd: het is er erg koud, en er valt wat regen. Tijd om de extra kledij uit de rugzakken te halen. Maar vanaf daar rest er enkel nog afdaling tot in Bourg-Saint-Maurice. |
| Eerst dalen we via skipistes af tot aan het begin van het competitie afdalingsparcours ‘La Cachette’, dat door zijn technisch niveau en één van de grootste hoogteverschillen van Europa (547 m over 3 km) frequent door professionele afdalers bezocht wordt voor zowel trainingen als wedstrijden (o.a. de Avalanche Cup). De ‘gemiddelde’ afdaler doet zo’n 8 minuten over dit parcours, de snelsten slechts 6 minuten, maar wij doen er natuurlijk wel heel wat langer over… |
|
|
|
Het leuke is dat je vanaf Arc 1600 nog verder kunt afdalen via een bepijlde zwarte (= “très difficile”!) mtb piste (810 m hoogteverschil over 10 km). En die heeft zo mogelijk nog meer technische stukken te bieden dan het westrijdparcours. Onderweg stoppen we af en toe om wat foto’s te nemen. Zonder valpartijen en met een voldaan gevoel komen we terug in Bourg St. Maurice. Dit was meteen al een geslaagde mtb dag in ‘de echte bergen’. We overlopen samen nog eens alles wat in de rugzakken hoort te zitten (of juist niet), de fietsen worden nog eens gecontroleerd, en om 22.00u kruipt iedereen al in bed, want de volgende dag begint het grote avontuur. |
|
|
TMB dag 1: Bourg St. Maurice - Refuge du Croix de Bonhomme (47,4 km, 2121 hm) - Refuge du Plan de la Lai.
|
|
De volgende morgen vatten Steven, Thierry en Peter de klim over de weg naar de Cormet de Roselend aan: dit is de ‘woessie’ versie. Phille en ikzelf nemen de geplande TMB route. We klimmen langzaam over een smalle tarmac weg langs de flank van het dal naar Valézan. Vanaf daar gaan we off-road op de TMB route. Eerst fietsen we nog op een brede onverharde weg, die al gauw verandert in een singletrack die op en af kronkelt, en waar we afwisselend fietsen en stappen. Ondertussen zijn we in ‘de wolken’ beland: mist hult ons en het landschap in een koude sluier. |
| In het dal van de bergrivier ‘Ormente’ verandert de TMBroute terug in een stenige jeeptrack die gestadig omhoog klimt. De losse stenen, samen met de helling maken van het fietsen hard labeur. Enkele keren stoppen we om te recupereren. Aan het einde van het dal klimt het pad tenslotte in een lange steile bocht naar de Refuge de la Balme (2010m). Net als we daar aan komen begint het te regenen. Tja, dan lonkt die refuge toch wel erg aanlokkelijk, en we besluiten om binnen even te gaan schuilen. We geraken er zowaar aan een kop warme koffie en een ‘broodje saucisson’. |
|
|
|
De regen wordt wat minder, en we vertrekken, maar fietsen zit er niet meer in: voor ons ligt een met stenen bezaaide helling. Daarachter ergens moet de pas liggen. Nu begint het harde labeur pas echt: meter per meter, steen per steen sleuren, heffen, duwen, dragen we de fiets naar omhoog. Er is nauwelijks nog een pad te herkennen.Op de GPS merk ik dat we van de track afgeweken zijn, maar het ‘goede pad’ terug vinden is daar geen sinecure. Na ongelooflijke klauterpartijen over iets wat een ‘pad’ moet voorstellen bereiken we het laatste stuk naar de Col de Bresson (2469 m). Hier kunnen we zowaar weer min of meer ‘gewoon’ naast de fiets stappen. |
| Vanop een rotspunt kijken een aantal steenbokken ons (verwonderd?) gade. Ondanks het harde labeur vind ik dit een prachtig zicht, het is de eerste keer dat ik die dieren zo goed in hun eigen omgeving kan gadeslaan. Hoe dichter we bij de pas komen, hoe harder de ijskoude wind ons in het gezicht blaast. |
|
|
|
Op de pas zelf is het mistig, en waait er een erg gure, koude wind. Geen plaats om lang te vertoeven: vlug een foto en aan de andere kant naar beneden. Amai, de afdaling is al even rotsachtig en steil als de klim naar de col. Voorzichtig zoeken we ons een weg door de mist, rotsen en stenen naar beneden, en moeten soms voetje per voetje schuifelen om een valpartij te vermijden. |
| Plots komen we terug ‘onder’ de mist, en onder ons ligt de Lac de Roselend als een azuurblauwe vlek in het weidse landschap. We bereiken eindelijk een brede onverharde weg, en dalen snel af naar het meer. We hebben op de Col de Bresson echter onze beste krachten verspeeld, en aan het meer besluiten we even op adem te komen en een reep te eten. Het is dan al 17.30u. Oei, we zouden de anderen ontmoeten aan de Refuge du Plan de la Lai op de Cormet de Roselend, maar daar moesten we al lang aangekomen zijn. |
|
Vermoeid tuffen we het laatste stuk naar boven naar de Refuge. Als we daar aan komen is het al 18.00u. Lang hoeven we niet na te denken: de klim naar de Refuge du Col de Croix de Bonhomme kunnen/mogen we nu niet meer aanvangen. We zijn vermoeid, en de klim duurt nog zo’n tweeënhalf uur. De uitbater van de refuge beaamt dat nu nog beginnen aan de klim naar de Bonhomme onverantwoord is, en heeft voor ons nog een warme maaltijd en een bed voor de nacht. Via de telefoon worden onze maten boven op de col verwittigd dat we niet meer komen deze avond.
|
|
TMB dag 2: Refuge du Plan de la Lai (Cormet de Roselend) - Le Tour
(65 km, 2118 hm)
|
|
De volgende morgen wijst de uitbater van de refuge ons een minder steile route naar de Refuge du Croix de Bonhomme, volgens hem sneller te doen met de fietsen. We besluiten zijn raad op te volgen en bereiken na een korte rit over de top van de Cormet de Roselend en een lange steile klim (stukje fietsen, meeste te voet) van anderhalf uur de Refuge du Croix de Bonhomme, waar we Peter, Thierry en Steven terug vinden, die op de uitkijk stonden om ons te verwelkomen. Ondertussen is het wel prachtig weer geworden, het uitzicht is indrukwekkend. |
| We klimmen nog even verder naar de Col de Bonhomme (2329 m) en volgen de hier blijkbaar druk bewandelde GR5. Vandaar dalen we af naar het dal richting Les Contamines Montjoie. |
|
|
|
In het begin moeten we veel stappen, maar hoe lager we komen, hoe meer we kunnen fietsen. Contamines is een druk toeristisch stadje en het laatste stuk van de afdaling (over een onverhard, maar breed pad), moeten we voorzichtig zijn vanwege de talrijke wandelaars. Aan de brug over de Bon Nant nemen we de tijd om even te rusten en zonne-olie in te smeren, want de zon brandt er nu goed op los. |
| We verlaten het dal om de klim naar de Col de Vosa (1653m) aan te vatten. Die is zo vernietigend steil dat het zelfs op de ‘koffiemolen’ nog zwaar labeur is. Het wordt het een echte uitdaging om te blijven fietsen. De één na de ander moet uiteindelijk toch voet aan de grond zetten. Peter is de langste die het volhoudt, maar daarbij verbruikt hij veel energie… |
|
|
|
Als we boven komen moeten we toch even op adem komen. De zond brandt nog steeds ongenadig. Gelukkig is er nogal wat toerisme daar op de top, en kunnen we water bijvullen. |
| Vanop de Vosa en tijdens de afdaling onder een ski-kabelbaan hebben we een prachtig zicht op het dal van Chamonix. Als we beneden in Les Houches komen, besluiten we om verder via de weg te rijden, want het is al weer laat geworden. Na wat zoeken in de drukke straten en wegen rond Chamonix komen we op de weg naar Le Tour. Die loopt langzaam bergop, maar wordt steeds steiler. Omdat het gedurende de resterende kilometers alleen maar rechtdoor is, rijdt elk de klim op z’n eigen tempo. Als eerste bereik ik Le Tour, waarna de één na de ander aankomt. |
|
|
|
TMB dag 3: Le Tour - La Fouly (51 km, 2270 hm)
|
|
De volgende dag schijnt de zon al weer met volle kracht als we buiten komen. We beginnen met een skilift die ons 360 hoogtemeters stappen bespaart. Er wacht ons volgens Peter immers nog genoeg lekkers. Na de lift klimmen we via een kronkelende onverharde weg naar de Col de Posettes (2186 m). |
| Vandaar brengt een afdaling over een brede keiweg ons naar Les Esserts, een klein meertje. Tijdens die afdaling rijden we over de grens van Frankrijk in Zwitserland binnen. Na een stukje in het dal langs een autoweg vatten we langs een steil grassig pad de klim aan naar de Col de Forclaz (1527m). Als we daar aankomen kunnen we niet weerstaan aan de verleiding van een bord pasta en een fris drankje op een zonnig terras. |
|
|
|
De klim naar de Portalo (2049m) is loeizwaar. Alleen in het begin kunnen we af en toe een stukje fietsen, maar daarna is het zwoegen naast de fiets. Even worden we opgehouden door enkele koeien die het pad als een rustplekje uitgekozen hebben. De wandelaars die we tegenkomen reageren verwonderd op onze verschijning. “Je kunt hier nergens fietsen, er wachten jullie alleen maar steile rotspaden!”. Allez, dat belooft. |
| Als we uiteindelijk over de rand komen geklauterd worden we beloond met een prachtig uitzicht over Val d’Arpette. Een afdaling via een mooie single track brengt ons naar de Buvette d’Alpage de Bovine, waar we een fris drankje vinden. Het begin van de afdaling is veelbelovend: een single track met prachtige uitzichten. Maar wat later ontaardt het in een klauterlabeur van meer dan een uur langs een steil, met rotsen bezaaid paadje. |
|
|
|
We komen aan een gammel brugje over een bergbeekje, maar dat is slechts een kleine rustpauze, er volgt nog een genadeloos stuk klauteren naar beneden. Dat sloopt natuurlijk in sneltreinvaart de krachten én de tijd staat niet stil. Terwijl ik gezellig keuvelend met Thierry de laatste kilometers aan het fietsen ben, halen we de Phille in … die tevoet stapt. Hongerklop! Met de rest van mijn drinkbus en een paar carbo tabletten komt hij weer bij zijn positieven en samen rijden we het laatste stuk naar de gite in La Fouly. |
|
|
Dag 4: La Fouly - Bourg Saint Maurice (87 km, 2187 hm)
|
|
We rijden nog maar van de parking van de gite of we zijn al aan het klimmen, eerst nog langs een smalle tarmac weg, maar wat later kruisen we het riviertje (1755m), en vanaf daar slingert een onverharde weg zich omhoog, nog net te fietsen, maar dan wel op de ‘kleine plateau’. Elk zwoegt zich op eigen tempo naar boven. Aan ‘La Peule’, een boederijtje (2071m) wachten we op elkaar, om daarna vol goede moed de rest van de klim naar de col verder te zetten. In tegenstelling tot gisteren kunnen we nu zo goed als tot boven fietsen, en kunnen we bovendien genieten van adembenemende uitzichten. |
| Boven op de Grand Col Ferret (2537m) is het erg fris, en hangt er een mistige sluier. Jammer, want daardoor missen we volgens Peter een grandioos uitzicht over de omliggende bergen.Aan de andere kant brengt de afdaling ons in Italië. Die is meestal te fietsen. Maar de talrijke haarspeldbochten in het smalle pad, afgewisseld met rotsachtige drop-offs langs de steile helling dwingen ons toch tot voorzichtigheid. Trouwens: de uitzichten zijn ondanks de mist en de samenpakkende wolken toch weer magistraal. |
|
|
|
De weg langs de rivier Dora di Ferret in Val Ferret is vlak en gemakkelijk berijdbaar. We nemen de tijd om een pasta te eten in La Vachey. Terwijl we daar zitten begint het te regenen. Dat ziet er niet zo goed uit. Peter besluit dat het te riskant wordt om vanaf Courmayeur de GR5 te volgen over de Col de la Seigne. Want daar moet nog gestapt worden. Het alternatief is trouwens ook niet van de poes: langs de weg 22 km klimmen naar de Col du Petit St. Bernard (2188m). Nadat we de afspraak gemaakt hebben dat wie eerst bovenkomt trakteert, beginnen we de lange weg naar boven. Steven en Phille zetten er meteen de beuk in en nemen een paar honderd meter voorsprong. In La Thuile wachten we de anderen op, om dan weer verder te zwoegen.De klim duurt nog vele kilometers en als ik als eerste boven op de Col aankom is het vet toch al redelijk van de soep. Even later sprinten Phille en Steven zowaar nog voor de tweede plaats. Wanneer ook Peter en Thierry boven zijn, gaan we binnen in de refuge, want buiten is het onaangenaam koud. |
| Rest nog de afdaling naar Bourg St. Maurice’s Avonds gaan we nog een pizza eten in Bourg, waarbij het opgelopen vochttekort rijkelijk wordt aangevuld. De volgende dag regent het niet, maar niemand heeft eigenlijk nog zin om de ondertussen stinkende fietskleren aan te trekken om nog een lokaal ritje te doen. En bovendien wordt er weer regen verwacht. Daarom laden we dan maar alles in de auto en rijden we huiswaarts. Moe en voldaan.We zijn rond de Witte Berg gefietst, gestapt, en geklauterd. |
|
van links naar rechts:
Peter, Guido, Thierry, Steven, Phille
Wie deze TMB wil nadoen moet er rekening mee houden dat dit fysiek echt wel een loodzware tocht is, en dat je vaak moet stappen met rugzak én fiets op de rug. Achteraf gezien waren de etappes volgens mij te lang, waardoor er teveel risico was om de dagaankomst niet op tijd te halen, wat in deze bergen gevaarlijk is. Hetzelfde traject over 5 dagen is m.i. een beter alternatief.
